Twórcy
Roman Palester
Jeden z najwybitniejszych polskich kompozytorów XX wieku, określany często jako „następca Karola Szymanowskiego”.
Studiował fortepian w krakowskim Instytucie Muzycznym oraz w konserwatorium we Lwowie, historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, a także kompozycję i teorię muzyki w Konserwatorium Warszawskim. Był sekretarzem Stowarzyszenia Kompozytorów Polskich oraz wiceprezesem polskiej sekcji Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. Od początku lat 50. przebywał na emigracji, a od 1952 roku rozpoczął współpracę z Radiem Wolna Europa w Monachium, co spowodowało zapis cenzury PRL-u i Palester niemal całkowicie znikł z oficjalnego życia muzycznego w kraju. Mimo cofnięcia zapisu w 1977 roku nie zaistniał już potem trwale w świadomości rodaków, a wykonania jego wartościowych dzieł są do dziś rzadkie. Po przejściu na emeryturę w 1972 roku zamieszkał w Paryżu, tam też zmarł. Przed śmiercią raz tylko, w 1983 roku, odwiedził Polskę.
Jego bogata, wielowątkowa twórczość obejmuje utwory fortepianowe (m.in. dwie sonaty), kameralne i orkiestrowe (m.in. pięć symfonii, koncerty i concertina), także wokalno-instrumentalne (wśród nich pieśni orkiestrowe, Requiem, Te Deum oraz „akcję sceniczną” Śmierć Don Juana). Zróżnicowana stylistycznie muzyka nawiązuje zarówno do nurtu neoklasycznego (reprezentują go dzieła zarejestrowane na tej płycie), jak i eksploruje technikę 12-tonową oraz serialną. Tworzył także (zwłaszcza w latach międzywojennych) dla teatru i filmu, ponadto cenna i interesująca jest jego publicystyka, w tym kilkaset zachowanych w skryptach audycji RWE oraz korespondencja.
Spuścizna kompozytora jest przechowywana w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie, która od lat podejmuje starania na rzecz jej popularyzacji.
Studiował fortepian w krakowskim Instytucie Muzycznym oraz w konserwatorium we Lwowie, historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, a także kompozycję i teorię muzyki w Konserwatorium Warszawskim. Był sekretarzem Stowarzyszenia Kompozytorów Polskich oraz wiceprezesem polskiej sekcji Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. Od początku lat 50. przebywał na emigracji, a od 1952 roku rozpoczął współpracę z Radiem Wolna Europa w Monachium, co spowodowało zapis cenzury PRL-u i Palester niemal całkowicie znikł z oficjalnego życia muzycznego w kraju. Mimo cofnięcia zapisu w 1977 roku nie zaistniał już potem trwale w świadomości rodaków, a wykonania jego wartościowych dzieł są do dziś rzadkie. Po przejściu na emeryturę w 1972 roku zamieszkał w Paryżu, tam też zmarł. Przed śmiercią raz tylko, w 1983 roku, odwiedził Polskę.
Jego bogata, wielowątkowa twórczość obejmuje utwory fortepianowe (m.in. dwie sonaty), kameralne i orkiestrowe (m.in. pięć symfonii, koncerty i concertina), także wokalno-instrumentalne (wśród nich pieśni orkiestrowe, Requiem, Te Deum oraz „akcję sceniczną” Śmierć Don Juana). Zróżnicowana stylistycznie muzyka nawiązuje zarówno do nurtu neoklasycznego (reprezentują go dzieła zarejestrowane na tej płycie), jak i eksploruje technikę 12-tonową oraz serialną. Tworzył także (zwłaszcza w latach międzywojennych) dla teatru i filmu, ponadto cenna i interesująca jest jego publicystyka, w tym kilkaset zachowanych w skryptach audycji RWE oraz korespondencja.
Spuścizna kompozytora jest przechowywana w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie, która od lat podejmuje starania na rzecz jej popularyzacji.
