Wykonawcy
BOLESŁAW WOYTOWICZ
Urodził się w Dunajowcach, uczył się gry na fortepianie u Aleksandra Wielhorskiego. Studiował na uniwersytetach w Kijowie (doktorat z filologii słowiańskiej) i Warszawie (prawo i matematyka), w warszawskim konserwatorium w klasie fortepianu Aleksandra Michałowskiego oraz kompozycji Felicjana Szopskiego i Witolda Maliszewskiego. Studia kompozytorskie kontynuował u Nadii Boulanger w Paryżu (1929–1932).
W 1927 roku zdobył wyróżnienie na I Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
W latach okupacji prowadził w Warszawie kawiarnię Salon Sztuki – organizował tam koncerty, na których występowali m.in. Kazimierz Wiłkomirski, Eugenia Umińska, Irena Dubiska, Witold Lutosławski, Andrzej Panufnik; było to też miejsce działalności konspiracyjnej. W 1943 roku został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Przeżycia z tego okresu opisał we wspomnieniach zatytułowanych W okupowanej Warszawie.
Po wojnie podjął działalność koncertową, uczestniczył w pracach jury konkursów pianistycznych w Bolzano, Montrealu, Budapeszcie, Paryżu, Rio de Janeiro i pięciu edycji Konkursu Chopinowskiego. Uczył gry na fortepianie i kompozycji w PWSM w Katowicach (1946 rektor), w latach 1963–1979 także w PWSM w Krakowie, a 1958–1961 w Warszawie.
Wraz z Bolesławem Szabelskim był współtwórcą tzw. śląskiej szkoły kompozytorów.
Otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, m.in. Krzyż Kawalerski i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Fot. Archiwum NAC
W 1927 roku zdobył wyróżnienie na I Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
W latach okupacji prowadził w Warszawie kawiarnię Salon Sztuki – organizował tam koncerty, na których występowali m.in. Kazimierz Wiłkomirski, Eugenia Umińska, Irena Dubiska, Witold Lutosławski, Andrzej Panufnik; było to też miejsce działalności konspiracyjnej. W 1943 roku został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Przeżycia z tego okresu opisał we wspomnieniach zatytułowanych W okupowanej Warszawie.
Po wojnie podjął działalność koncertową, uczestniczył w pracach jury konkursów pianistycznych w Bolzano, Montrealu, Budapeszcie, Paryżu, Rio de Janeiro i pięciu edycji Konkursu Chopinowskiego. Uczył gry na fortepianie i kompozycji w PWSM w Katowicach (1946 rektor), w latach 1963–1979 także w PWSM w Krakowie, a 1958–1961 w Warszawie.
Wraz z Bolesławem Szabelskim był współtwórcą tzw. śląskiej szkoły kompozytorów.
Otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, m.in. Krzyż Kawalerski i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Fot. Archiwum NAC
