Twórcy

Kompozytor Młodej Polski. Urodzony 18 września 1883 roku w Warszawie, zmarł 1 stycznia 1953 roku w Katowicach. Pierwsze lekcje muzyki pobierał u ojca – pianisty, profesora Konserwatorium Warszawskiego. Studia odbył w stolicy pod kierunkiem Aleksandra Michałowskiego (fortepian) i Zygmunta Noskowskiego (kompozycja). Dzięki udanemu debiutowi kompozytorskiemu (scherzo symfoniczne Stańczyk, 1903) otrzymał możliwość dalszych studiów u Engelberta Humperdincka w berlińskiej Królewskiej Akademii Sztuk. W 1905 roku w Berlinie, wraz z Karolem Szymanowskim, Apolinarym Szelutą i Grzegorzem Fitelbergiem, założył Spółkę Nakładową Młodych Kompozytorów Polskich. Po siedmioletnim pobycie za granicą wrócił do artystycznego opery, prowadził działalność publicystyczną, był współzałożycielem Sekcji Współczesnych Kompozytorów Polskich przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym oraz prezesem Stowarzyszenia Kompozytorów Polskich, w które się przekształciła. Przede wszystkim jednak zajmowała go kompozycja (m.in. balet fantastyczny Pan Twardowski, 1920). Podczas powstania warszawskiego większość jego rękopisów uległa zniszczeniu. Ostatnie lata życia spędził w Katowicach, gdzie pracował jako profesor w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Tworzył już niewiele (Warszawa wyzwolona, 1950), zajmując się przede wszystkim rekonstrukcją swoich spalonych partytur. Różycki uchodzi za mistrza poematu symfonicznego (m.in. Anhelli, 1909). Dzieła te urzekają bogatą inwencją melodyczną, efektowną i barwną instrumentacją oraz trafnością muzycznej charakterystyki. Równie ważne miejsce w jego twórczości zajmują balety (m.in. Apollo i dziewczyna, 1937) oraz opery (jedne z ważniejszych: Bolesław Śmiały, 1908, Eros i Psyche, 1916), początkowo z wpływami muzyki Richarda Wagnera (Meduza, 1908–1911), a później – opery werystycznej (Beatrix Cenci, 1926). Pośród wielu nagród i wyróżnień, które mu przyznano, szczególne miejsce zajmują: I nagroda na Konkursie Kompozytorskim z okazji 10-lecia Filharmonii Warszawskiej za poemat Król Kofetua (1910) oraz Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1951).