HALINA CZERNY-STEFAŃSKA
Gry na fortepianie uczył ją początkowo ojciec. W 1932 roku studiowała w Paryżu u Alfreda Cortot, następnie do 1939 roku w konserwatorium w Warszawie u Józefa Turczyńskiego. W czasie II wojny światowej zamieszkała w Krakowie, a w latach 1945–1949 kontynuowała studia w tamtejszej PWSM u Zbigniewa Drzewieckiego.
Zwycięstwo w IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie (ex aequo z Bellą Dawidowicz), na którym zdobyła też nagrodę Polskiego Radia za najlepsze wykonanie mazurków, otworzyło jej drogę do światowej kariery. Odbyła liczne tournée z Orkiestrą Filharmonii w Warszawie, Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, New York Philharmonic i innymi, m.in. po Chinach, Japonii, Korei, Australii, Nowej Zelandii i Tasmanii, Stanach Zjednoczonych. Wystąpiła na recitalu w siedzibie ONZ.
Wybitna interpretatorka dzieł Chopina, dokonała licznych nagrań dla wytwórni Polskie Nagrania, DG, Supraphon, Telefunken, His Master’s Voice, Erato, RCA, Pony Canyon. Była członkiem jury konkursów pianistycznych w Pradze, Bratysławie, Budapeszcie, Paryżu, Lipsku, Leeds, Bolzano, Kolonii, Tel Awiwie i wielu innych, w tym pięciokrotnie Konkursu Chopinowskiego w Warszawie oraz Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie.
Prowadziła na całym świecie kursy mistrzowskie, uczyła w Akademii Muzycznej w Poznaniu (1978–1981), w Tokyo University of Fine Arts and Music i innych uczelniach japońskich. Uhonorowana m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
fot. Wojciech Plewiński