Halina Słonicka
Ukończyła liceum budowlane w Białymstoku i podjęła studia na wydziale architektury Politechniki Warszawskiej, zdecydowała jednak poświęcić się karierze wokalnej. Studiowała śpiew u Magdaleny Halfterowej w szkole średniej oraz w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (1955–1960), jednocześnie była solistką Zespołu Pieśni i Tańca Wojska Polskiego.
Laureatka konkursów wokalnych w Vercelli, Moskwie, ‘s-Hertogenbosch, Tuluzie, Genewie, Rio de Janeiro. W latach 1957–1987 była solistką Opery Warszawskiej (później Teatr Wielki). Miała w repertuarze około trzydziestu partii w dziełach Verdiego, Bizeta, Monteverdiego, Mozarta, Pucciniego, Weilla, Szymanowskiego, Bogusławskiego, Moniuszki i innych. Wystąpiła w inaugurującym działalność odbudowanego Teatru Wielkiego spektaklu Strasznego dworu Moniuszki (1965). Gościła na innych scenach polskich i zagranicznych (Berlin, Budapeszt). Wykonywała również repertuar oratoryjno-kantatowy i pieśni, od muzyki włoskiego baroku po dzieła Szymanowskiego.
Od 1980 roku uczyła w filii warszawskiej Akademii Muzycznej w Białymstoku, a później w Akademii w Warszawie (teraz Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina).