Jan Krenz
Dyrygent, kompozytor. Podczas okupacji był uczniem Zbigniewa Drzewieckiego (fortepian) i Kazimierza Sikorskiego (kompozycja). W 1943 roku debiutował jako kompozytor, w 1946 roku – jako dyrygent. Studia w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej ukończył w 1947 roku w klasach Kazimierza Wiłkomirskiego (dyrygentura) oraz Kazimierza Sikorskiego (kompozycja).
W latach 1947–1949 pracował jako dyrygent w Filharmonii Poznańskiej. Od 1949 roku był związany z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach – najpierw u boku Grzegorza Fitelberga, a w latach 1953–1968 jako jej dyrygent i dyrektor. W latach 1968–1973 piastował stanowisko dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego w Warszawie (premiery m.in. Otella Verdiego, Elektry R. Straussa), będąc jednocześnie dyrygentem orkiestry Danmarks Radio w Kopenhadze oraz tokijskiej Yomiuri Nippon Symphony. Od 1979 do 1982 roku pełnił funkcję Generalmusikdirektor miasta Bonn, prowadząc orkiestrę Beethovenhalle. Współpracował także z holenderskim radiem w Hilversum (1983–1985). W latach 2005–2008 był dyrektorem artystycznym i dyrygentem Filharmonii Krakowskiej.
Jego dorobek kompozytorski obejmuje dzieła symfoniczne, kameralne, wokalne oraz muzykę filmową (m.in. Kanał Andrzeja Wajdy). Wraz z Tadeuszem Bairdem i Kazimierzem Serockim utworzył Grupę 49. Jan Krenz został uhonorowany prestiżowymi nagrodami, m.in. Diamentową Batutą (1995), Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005) oraz Koryfeuszem Muzyki Polskiej (2011).
Fot. Edward Hartwig