Katalog

„Najcenniejszą rzeczą są nogi. Ci, których nogi odjął nóż wojny, idą na plecach tych, co nogi ocalili. Bo najważniejsze jest by iść, nie ustawać, nie dać się zamknąć” – recytuje swój tekst poeta i tłumacz Tadeusz Sławek. W tle towarzyszą mu improwizacje na wschodnich instrumentach: oud, darbuce, dafie. Muzyczna tradycja Bliskiego Wschodu puka do drzwi Zachodu, kontrapunktowanego partiami solistów, chórzystów i elektroniki. „Canticum profugorum” Krzysztofa Knittla to oratorium na sopran (Freszel), baryton (Godlewski), aktora, chór dziecięcy, chór mieszany, oud, perkusję, orkiestrę i media elektroniczne.

W którym ze światów mógłby się spotkać Adam Bałdych z Agnieszką Budzińską-Bennett? On jest wirtuozem skrzypiec, meandrującym pomiędzy jazzem a muzyką współczesną, ona śpiewaczką, harfistką, pianistką i muzykolożką, założycielką specjalizującego się w historycznym repertuarze Ensemble Peregrina, związanego ze słynną szkołą muzyki dawnej Schola Cantorum Basiliensis. Świat ów nazywa się Kras52 i nie jest planetą w odległej galaktyce, lecz rękopisem z Biblioteki Krasińskich, jednym z najważniejszych polskich źródeł średniowiecznej muzyki polifonicznej.

Płyta CONNECTIONS zawiera wybrane kompozycje Szalonka. Najstarsze – „Toccata polyphonica” na orkiestrę smyczkową z 1954 roku (a więc napisana jeszcze na studiach) i „Wyznania”. „Tryptyk” do słów Kazimiery Iłłakowiczówny na głos recytujący, chór mieszany i orkiestrę kameralną, utwór z 1959 roku, który umożliwił katowickiemu artyście zaistnienie w międzynarodowym obiegu – sąsiadują tu z najpóźniejszymi, na przykład „L’Hautbois mon amour” (1999), który jest Szalonka wyznaniem miłości do oboju, a dla solisty (tu: Maksymilian Lipień, pierwszy oboista NOSPR) nie lada wyzwaniem.

PIEŚNI O ŚLĄSKU to zbiór kompozycji wokalnych śląskiego mistrza, doskonale podkreślających szerokość jego horyzontów. Był wizjonerem, twórcą nowatorskim, ale nie stronił od inspiracji lokalnym folklorem („O Jasiowej Kasi”, „Katowicka ballada”, „Opolskie”, „Śląska ballada ludowa” na sopran solo i chór mieszany) czy muzyką sakralną („Litania Loretańska do Najświętszej Marii Panny”, „Miserere”), pisał utwory ujmujące prostotą i niezwykle złożone. Na płycie słyszymy je w wykonaniu Zespołu Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia, dyryguje Anna Szostak.

Wspólna gra w pamięć, dzięki której na bardzo zwyczajną rodzinę można spojrzeć z niezwyczajnej perspektywy. ALBUM RODZINNY – dzieło Jerzego Kornowicza do libretta Michała Rusinka to kolejna w tym roku premiera wydawnictwa ANAKLASIS.

Zawodowe życie Joanny Wnuk-Nazarowej to pasmo wyzwań i sukcesów – powszechnie znane są jej osiągnięcia na niwie pedagogicznej, organizacyjnej i politycznej. To aż zaskakujące, że znajdowała czas i energię na pracę twórczą, bo przecież przede wszystkim jest znakomitą kompozytorką i dyrygentką. Album IL TEMPO PASSA jest wyborem jej utworów Wnuk-Nazarowej na orkiestrę kameralną i symfoniczną skomponowanych w ostatnich latach.

„Serce to pustka, ziejąca rana / Po lewej stronie świata” – zdaje się, że Aleksander Nowak czytał nagrodzoną Nike powieść „Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli” Radka Raka sercem właśnie. Jego opera przepełniona jest bowiem emocjami dla wrażliwego odbiorcy doskonale czytelnymi, wręcz oczywistymi, choć zarazem ucieka od dosłowności.

Utwór tytułowy, skomponowany dla wykonującego go tu wiolonczelisty Jakoba Kullberga, wziął się z konstatacji kompozytora, że dzieło sztuki wymaga tarcia, zarówno na poziomie konceptualnym, jak i osobistym. Album VARIOUS FORMS OF FRICTION, wydany w serii PORTRAITS, oprócz kompozycji tytułowej zawiera również utwory Motions, Stases na fortepian i duży zespół (solistką jest Małgorzata Walentynowicz) i Open/Close na klarnet basowy i duży zespół (solista: Michele Marelli). Gra Orkiestra Muzyki Nowej pod batutą Szymona Bywalca.