ANA 019
RELIEFS
Kompozytorzy stalowowolscy, zwani też Pokoleniem ’51, to w polskiej muzyce współczesnej zjawisko osobne i zasługujące na pamięć. Aleksandra Lasonia, Andrzeja Krzanowskiego i Eugeniusza Knapika łączy to, że zaistnieli na odbywającym się w Stalowej Woli w latach 70. festiwalu Młodzi Muzycy Młodemu Miastu, ale i ambiwalentny stosunek do awangardy – korzystali z jej zdobyczy, jednak bez doktrynalnej sztywności, pozwalając swojej muzyce przemówić choćby nutą romantyzmu. Krzanowski, uczeń Henryka Mikołaja Góreckiego, wyróżniał się w tym gronie fascynacją akordeonem. Przeniósł ten instrument z obszaru muzyki rozrywkowej i ludowej, uważanej za niedoskonałą, w świat kultury wysokiej, by uczynić głównym bohaterem swoich kompozycji. Z inspiracji i ambicji wykraczających poza filharmonię wzięły się też jego „Reliefy”, a więc napisany w latach 80. cykl utworów-rzeźb, wycinanych najczęściej z jednego kawałka brzmienia, czasem ze stopu dźwięków generowanych przez dwa instrumenty.
CD1
[1] Relief I na akordeon
[2] Relief II na akordeon
[3] Relief III na organy
[4] Relief IV na sopran i dzwony rurowe
[5] Relief V na wiolonczelę
[6] Relief VI na akordeon basowy amplifikowany
[7] Relief VII na akordeon i perkusję
CD2
[1] Relief VIII na taśmę i akordeon
[2] Relief IX „Szkocki” na kwartet smyczkowy i taśmę