Twórcy

Kompozytor, skrzypek i pedagog. Studiował kompozycję w Akademii Muzycznej we Wrocławiu u Jana Wichrowskiego oraz realizację kompozycji komputerowej u Cezarego Duchnowskiego. Studia podyplomowe odbył u Stanisława Krupowicza i Cezarego Duchnowskiego.

Jeden z najwybitniejszych polskich kompozytorów i najważniejszych postaci muzyki polskiej XX wieku; kompozytor, pianista i dyrygent urodzony 25 stycznia 1913 roku w Warszawie, zmarł tamże 7 lutego 1994 roku. Młodzieńcze dzieła Lutosławskiego pozostają jeszcze pod wpływem francuskiego impresjonizmu, pierwsza powojenna dekada upływa zaś pod znakiem wpływów rodzimego folkloru. Dziełem przełomowym stała się Muzyka żałobna (1954–1958), w której kompozytor zaproponował nowe spojrzenie na sferę harmoniczną – operowanie pełnym dwunastodźwiękiem o zredukowanej liczbie interwałów.

Urodzony 5 maja 1819 roku w Ubielu, zmarł 4 czerwca 1872 roku w Warszawie. Pochodził z rodziny ziemiańskiej osiadłej w okolicach Mińska. Muzyki uczył się początkowo w Warszawie, później w Mińsku i Berlinie.

Niemiecki dramaturg, prozaik, poeta, redaktor, reżyser. Urodził się w roku 1929 w Eppendorf w Saksonii, zmarł w 1995 w Berlinie. W 1951 roku rodzice Müllera uciekli na Zachód, a on sam przeniósł się do Berlina Wschodniego.

Urodzony w 1971 w Oławie. W 1997 roku ukończył studia w klasie kompozycji Włodzimierza Kotońskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). W 1993 roku zadebiutował na festiwalu Warszawska Jesień utworem La Strada. W tym samym roku kompozycja 3 for 13 otrzymała I miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu w kategorii młodych kompozytorów (w 2000 roku została zaprezentowana na Midem Classique w Cannes).

Odbył studia w Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie kompozycji Aleksandra Lasonia oraz w University of Louisville pod kierunkiem Steve’a Rouse’a. Laureat stypendium Narodowego Centrum Kultury „Młoda Polska” oraz Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Rocznik 1990. Pianista i kompozytor jazzowy, jeden z najbardziej utytułowanych muzyków młodego pokolenia. Studiował w Akademii Muzycznej w Krakowie, następnie w Berklee College of Music.

Światowej sławy pianista, kompozytor, pedagog, a także działacz niepodległościowy i polityk. W latach 1873–1878 uczeń, a następnie nauczyciel gry fortepianowej w Instytucie Muzycznym w Warszawie. W 1882 i w 1884 roku odbywał półroczne studia kompozytorskie w Berlinie. Dzięki Helenie Modrzejewskiej wyjechał do Wiednia na studia pianistyczne u Teodora Leszetyckiego; wykładał też harmonię i kontrapunkt w konserwatorium w Strasburgu.