Katalog

W którym ze światów mógłby się spotkać Adam Bałdych z Agnieszką Budzińską-Bennett? On jest wirtuozem skrzypiec, meandrującym pomiędzy jazzem a muzyką współczesną, ona śpiewaczką, harfistką, pianistką i muzykolożką, założycielką specjalizującego się w historycznym repertuarze Ensemble Peregrina, związanego ze słynną szkołą muzyki dawnej Schola Cantorum Basiliensis. Świat ów nazywa się Kras52 i nie jest planetą w odległej galaktyce, lecz rękopisem z Biblioteki Krasińskich, jednym z najważniejszych polskich źródeł średniowiecznej muzyki polifonicznej.

O czym tu pisać? Że Zygmunt Konieczny (1937) jest wybitnym twórcą piosenek i muzyki filmowej? Że doskonale wiązał w swych drobiazgach słowo z muzyką? Że stworzył ponadczasowe piosenki – standardy, które łączą pokolenia? (a to dla twórców lżejszej muzy największy komplement). „Grande valse brillante”, „Groszki i róże”, „Karuzela z madonnami”, „Oczy tej małej”… Można wymieniać bez końca.

Dramat muzyczny rozpisany na głosy, klawesyn, smyczki, looper oraz smoka. Utwór będący fascynującym zderzeniem wrażliwości jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów muzyki współczesnej i znakomitego pisarza, nagradzanego i przede wszystkim czytanego w Polsce i na świecie.

Dramat muzyczny rozpisany na głosy, klawesyn, smyczki, looper oraz smoka. Utwór będący fascynującym zderzeniem wrażliwości jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów muzyki współczesnej i znakomitego pisarza, nagradzanego i przede wszystkim czytanego w Polsce i na świecie.

Żywiołem „Dracha”, była ziemia, tymczasem kolejnym wspólnym dziełem Aleksander Nowak i Szczepan Twardoch pokłonili się wodzie. Choć prawdziwym obiektem ich artystycznej kontemplacji jest raczej podróż jako tęsknota za zmianą i poszukiwanie w niej sensu życia.

Po żegludze w nieznane z „Syreną” Alek Nowak i Szczepan Twardoch wracają na Śląsk, w krainę „Dracha”, udręczoną wielką historią i małymi trudami codzienności. Ustami Agnes (Joanna Freszel) i Aloisa (Sebastian Szumski) opowiadają o wyniszczającym uścisku namiętności i władzy. I to właśnie dziełem „Pokora. Dramma giocoso” Alek Nowak kończy tworzony rok po roku we współpracy z pisarzem i – chyba można już z pełnym przekonaniem powiedzieć – librecistą Szczepanem Twardochem wokalno-instrumentalny tryptyk.

Żywiołem „Dracha” była ziemia, tymczasem kolejnym wspólnym dziełem Aleksander Nowak i Szczepan Twardoch pokłonili się wodzie. Choć prawdziwym obiektem ich artystycznej kontemplacji jest raczej podróż jako tęsknota za zmianą i poszukiwanie w niej sensu życia.

Po żegludze w nieznane z „Syreną” Alek Nowak i Szczepan Twardoch wracają na Śląsk, w krainę „Dracha”, udręczoną wielką historią i małymi trudami codzienności. Ustami Agnes (Joanna Freszel) i Aloisa (Sebastian Szumski) opowiadają o wyniszczającym uścisku namiętności i władzy. I to właśnie dziełem „Pokora. Dramma giocoso” Alek Nowak kończy tworzony rok po roku we współpracy z pisarzem i – chyba można już z pełnym przekonaniem powiedzieć – librecistą Szczepanem Twardochem wokalno-instrumentalny tryptyk.